دویـده‌ایـم که هـمـراه کـاروان بـاشـیـم            رسیـده‌ایـم که در جمع عاشـقـان باشیم
به شـوق اوج گـرفـتـن سـتـاره آمده‌ایم            که خاکـبـوس قـدم‌هـای آسـمـان باشـیم

شما و این همه غربت، چگونه جان ندهیم؟            خـدا کـند که سـزاوار بـذل جـان باشیم
دو چشم حضرت مادر دو چشمه باران است            چگـونه شاهد این درد بی‌کران باشیم؟
دویده در رگ ما خـون جـعـفـر طـیّار            زمان آن شده تا عـرش پر زنان باشیم
دو بال سبز پریدن به اذن دست شماست            اگـر اجـازه دهـیـد از فـدائـیـان باشـیـم
دو نوجوان فدایی، دو سرو خونین بال            همان که آرزوی مادر است، آن باشیم